Bu atasözünün öyküsünde, 15. Yüzyılda Romalıların kralı, az sonra da Kutsal Roma İmparatoru olan Habsburg Hanedanı'ndan 1. Maximtilian gravür sanatçısı arkadaşı, Hieronymus Resch ile koyu bir sohbete dalmıştır. Sohbet sırasında kralın gözü, Resch'in masanın üzerinde uzanmış uyuyan kedisine takılır. Kedi Resch'e değil kendisine bakmaktadır. İşte bu pek de öyle dünyayı yerinden oynatmayan olay, bu atasözünün kanıtı olmakla kalmayıp, ayrıca, ilerde en azından krallar için pek de hoş olmayan bir imaya yol açacaktır. Zira yönetimi büyük entrikalarla geçmiş olan Maximtilian hep kedinin kendisine "derin bir şüpheyle" baktığını söyleyecektir. Bu yorumun da Maximtilian'dan önce veya sonra yaşamış hiçbir kedi sahibini şaşırtacak bir yanı yoktu.
Yıllar sonra, kedi ve kral karşılaşması, Ambrose Bierce'in ünlü "Fantastik Kedi Öyküleri"nden birine konu olmuştur.
Atasözünde izin verildiği gibi, bir kedi bir krala bakıyordu. Kral kendisini inceleyen kediye sordu:
"Benden hoşlandın mı?" Kedi:
"Daha çok hoşlanabileceğim bir kral tanıyorum." diye yanıtladı.
"Örneğin?"
"Fareler Kralı"