14. yüzyılda Ortaçağ'ın çoksesliliği Ars Nova (Yeni Öğreti), 12. ve 13. yüzyılların organuma dayalı çoksesliliği ise Ars Antiqua (Eski Öğreti) olarak adlandırılmış, Ars Nova'da öncülüğü Philippe de Vitry (1291-1361), Guillame de Machaut (1300-1377) ve İtalyan Francesco Landini (1325-1397) almışlardır.
Ortaçağ başlarında günlük müzik yaşamının kilise dışında temsilcileri "jongleur"lerdi. Bu sanatçılar köylüleri, soyluları sundukları şarkılar, danslar, cambazlıklar ve hokkabazlıklarla eğlendirirlerdi. Bazı "jongleur"ler özellikle destansı şarkıları sunmakta ustaydılar. (Chanson de geste)
Jongleur'lerden sonra 11. 12. ve 13. yüzyıllarda ozan- besteci şövalyeler geliyor, büyük saygınlık kazanan bu kişiler aynı zamanda "Şövalyelik Dönemi"nin de temsilcileri sayılıyorlardı. Fransa'da güneyin ozan-besteci şövalyelerine "Troubadour", kuzeydekilere "Trouvere" deniyordu. Bunların aşka, yiğitliğe, savaşa dair verimi hemen tüm Avrupa sanatı üzerinde etki yaptı. Bugün elimizde şiir ve şarkılarından pek çoğu bulunuyor. Aralarında Adam de la Halle (1240-1287) ve Bernard de Ventadour (1113-1195) şiir ve besteleriyle tarihe geçtiler.
Troubadour ve Trouvere'lerin hizmetindeki Jongleur'lerin özel adları vardı, "Menestrel" deniyordu bunlara. Bu deyim 14. yüzyılda tüm profesyonel müzisyenler için kullanıldı.
Ana Sayfaya Dönüş